Harcerski Ośrodek Wodny

Za co kochamy morze ?

Za bezkresy błękitu

I przestrzeni bez liku

Za sztormy i dreszcze emocji

Lecz wielu przez morze cierpi

Gdy woda bratnią duszę zabiera

Żal w sercu doskwiera

I wtedy samotni, w morzu zakochani

Leczymy rozdrapane rany...

Morze, wody bezkres

Wiatrów dom, nieba część

Czasem ukazuje Boga pięść

Piany syk, głuchy ryk

Olbrzymiego huraganu

Jak dźwięk zabawek

Z tamtego straganu

Zakochałem się w tobie jak żeglarz w syrenie

Ale ukrywam to jak muszla robaka w renie

I czekam, aż nikt nie bedzie koło ciebie stał

Wtedy przyjdę jak nagły szkwał

Uderzę falami w morze

I tym wiatrem twe serce otworzę

Spaceruję o brzasku poranka

Brzegiem kamienistej plaży

Delikatna bryza muska moją twarz

A ja wpatruję się w bezgraniczną dziką błękitną otchłań

Która pochłonęła już niejednego śmiałka

Próbującego ją ujarzmić

Stoję na gretingach wyklarowanych

Lśniących, czystych i nieskalanych

Morze pokrywa świecąca piana

Przerażająca bielutka ściana

Trzymetrowe zalewaja nas fale

Dostaję bomem i już nie wstaję

Cały pokład czerwona ciecz zalewa

Panikuje przerażona mewa

Budzę się w szpitalu połamany

Marzę o jachcie wypucowanym

Mknącym przez falę wzburzonej trasy

Złożonej z wodnego żywiołu masy